Op pad met het sociale wijkteam

Op vrijdagochtend ben ik uitgenodigd bij het sociale wijkteam van het Centrum, Spijkerkwartier en het Arnhemse Broek op hun thuisbasis, Wijkcentrum de Lommerd, in de Spijkerstaat. Ik word hartelijk ontvangen door Els Bouwman (teamleider/bestuurder) en de coaches Marieke van Aernsbergen, Maryse Vonk, Mieke Harmelink en Saskia Gorter. Alle coaches hebben hun eigen specialismen: volwassen, schulddienstverlening, jeugd, beschermd wonen en/of cultuursensitief werken. Wist u dat er ook in uw buurt een sociaal wijkteam is waar u terecht kunt?

Wat doet het sociale wijkteam?

De vraag wat het sociale wijkteam nu precies doet, blijkt niet eenvoudig te beantwoorden. ‘Je kunt het zo gek niet bedenken of we komen het tegen’, zegt Maryse. ‘Mensen komen met de meest uiteenlopende vragen. Bijvoorbeeld op het gebied van schulden, psychische problemen, opvoeding, problemen in relaties, dagbesteding en eenzaamheid. Hier in het centrum zien we veel daklozen, beschermd wonen/beschermd thuis en psychiatrische problemen.’ Mieke geeft aan: ‘We gaan af op de vraag van de inwoners waarbij veiligheid voorop staat. Niet iedereen reageert hier enthousiast op want soms komen we ongevraagd, bijvoorbeeld in het belang van een kind.’ ‘Het wijkteam is de eerste partij bij problematiek. We proberen in de oplossingen zoveel mogelijk gebruik te maken van het netwerk in de wijk, buren, opa’s en oma’s etc.’ Vervolgens is er de eventuele koppeling met de juiste instantie. Deze samenwerking kan soms beter. Voor een aantal instanties is het wennen om vanuit het belang van de inwoners te denken. Door een inwoner bijvoorbeeld niet opnieuw te laten verhuizen na behandeling maar op zijn plek te laten wonen waar hij zich veilig voelt en gesetteld is, om als instelling door te gaan naar een nieuwe locatie voor een volgende cliënt. Dat is even een omgekeerde manier van denken die een omslag vergt.

Onnodige zorgkosten

Els geeft aan dat de samenwerking met de politiek over het algemeen goed verloopt. Voormalig wethouder Martijn Leisink zat goed in de materie. Nu er andere personen op het pluche zitten, moeten deze de dossiers opnieuw leren kennen. Er heeft inmiddels wel een positief gesprek met wethouders Hans de Vroome en Roeland van der Zee plaatsgevonden. De dames (mannen zijn schaars binnen deze sector) praten vooral bevlogen over hun werk en een klaagzang over ‘te weinig geld’ of ‘te weinig personeel’ hoor ik nauwelijks. Desgevraagd geven ze aan dat ook hier zeker wel behoefte aan is, maar er wordt geroeid met de riemen die ze hebben. Met pieken is de hoeveelheid werk soms nauwelijks te behappen waardoor ze minder aan de coaching toekomen en eerder doorverwijzen dan ze zouden willen. Hierdoor komen inwoners in een duurder zorgtraject terecht wat tot meer kosten leidt. Even een uitzendkracht inhuren om de pieken op te vangen is moeilijk omdat een werknemer pas na 3 of 4 maanden productief wordt, dit maakt het werk lastig te organiseren.

De wijk in!

Vervolgens ga ik met één van de coaches mee op bezoek in de wijk bij één van haar inwoners. Vanwege privacy zal ik hier niet de echte namen gebruiken. We komen binnen bij Sandra, ze vindt het gelukkig geen probleem dat er iemand is meegekomen en vertelt openhartig over haar problematiek. Ze heeft een vervelende scheiding achter de rug, haar ex heeft een straatverbod opgelegd gekregen. Haar zoontje van vier slaat haar en ze zit in de schulden. Het volledig invullen van de formulieren, waarmee haar coach voor haar toegang tot de voedselbank en kledingbank wil regelen vanwege haar schuldenproblematiek, blijkt lastig voor haar. Schuin boven haar wonen dealers in deze gehorige woningen waardoor er dag en nacht lawaaierige in- en uitloop is in dit huis.

Tamelijk overdonderd loop ik naar buiten. Het zijn van die verhalen waarvan je ergens weet dat ze bestaan maar het zet je wel even met beide benen in hun harde realiteit om te zien, horen en beseffen hoe het dagelijks leven er voor deze vrouw uitziet. Natuurlijk zijn niet alle verhalen zo heftig als deze maar de wijkteams hebben inmiddels al 19% van de Arnhemse inwoners gezien. Er zijn dus veel mensen in onze stad die hun hulp nodig hebben. Met recht groot respect voor de mensen die het dagelijks met zoveel toewijding op kunnen brengen om er voor deze mensen te zijn.

Reacties