Bankstel

Het zouden twee vriendinnen kunnen zijn die naast me op het bankje in het park plaatsnamen.

“Mogen wij u vervelen?” had de Indische dame om mijn toestemming gevraagd. Ze vouwde bij voorbaat haar jas al over de rugleuning. De andere dame volgde haar gebaar. Ik schoof wat op, zodat we alledrie genoeg plaatshadden.

Ik hoorde ze praten en volgde onbedoeld een gesprek dat als vanzelf golfde van het weer, via de kinderen naar Alzheimer.

“Hoe is dat eigenlijk destijds met jouw moeder gegaan?” vroeg de andere dame aan de Indische dame. “Begon zij ook zo naar haar ouders te vragen tegen het einde?”

“Eigenlijk niet.” antwoordde de Indische dame. “Maar die waren dan ook al vermoord tijdens de Atjeh-oorlog.”

Het werd even stil in het park. De andere dame deed haar kraag omhoog.

“Wat een plagerig windje ineens.” zei ze. “En dat terwijl we hier allemaal zo naar gesnakt hebben.”

Sinds 2002 publiceert de Arnhemse René Gademann (bijna) dagelijks een kort stukje op zijn weblog, www.mowl.eu. Het stramien is eenvoudig: 150 woorden – niet meer en niet minder. Binnen die strakke beperkingen ontstaat er een sfeerbeeld, een situatie of kort verhaal. Een snapshot van het dagelijks leven, zoals iemand dat ooit noemde.

Elke zaterdag wordt hier een Mowl’etje geplaatst. De rest van de week kun je bij Mowl.eu terecht.

 

Reacties