De verre uitwedstrijd tegen MVV leverde Vitesse een punt op. Daar mogen spelers, technische staf en aanhang tevreden mee zijn. De 2-2 is namelijk niet alleen een zeer redelijk resultaat, maar meer dan een gelijkspel had de ploeg deze avond in Maastricht ook absoluut niet verdiend.
De geelzwarte formatie was namelijk in het eerste halfuur de betere ploeg, maar kon die goede lijn in het verdere verloop van de wedstrijd niet vasthouden.
Het heeft Vitesse dit seizoen nog niet zo vaak meegezeten, maar de laatste twee wedstrijden is het geluk op de hand van de ploeg van trainer John van den Brom. Dat steuntje in de rug kan het nieuwe team van dit seizoen goed gebruiken en werd deze keer gegeven door scheidsrechter Gerrets. De leidsman nam in de slotfase twee beslissingen die bepalend waren voor het resultaat. Eerst gaf hij wél een strafschop aan Vitesse, nadat Jonathans onderuit ging, even later níét aan MVV na een al dan niet vermeende handsbal van Yegoian.
Ik heb beide situaties een paar keer teruggekeken en ben tot de volgende conclusies gekomen. Jonathans werd wel degelijk aangetikt en dat gebeurde net binnen het strafschopgebied. Die penalty was dus terecht, maar ik denk dat negen van de tien scheidsrechters hem niet hadden gegeven. En Yegoian kreeg de bal tegen zijn niet volledig langs het lichaam hangende bovenarm. Volgens de door niet-voetbalkenners verzonnen, krankzinnige regels voor hands in het strafschopgebied is dat reden voor een penalty en die hadden negen van de tien arbiters wél gegeven. Met scheidsrechter Gerrets, die ook aanvoerder Büttner diverse twijfelachtige vrije trappen mee gaf, mocht Vitesse al met al de handjes dichtknijpen.
In mijn vorige column heb ik mijn instemming betuigd met het door de trainer gekozen 5-3-2 systeem en mijn visie gegeven over de spelers in zijn selectie. Daarom laat ik het hier bij een aantal kanttekeningen bij zaken die mij in de wedstrijd in Zuid-Limburg opvielen.
Doelman Bramel laat de laatste weken hier en daar een steekje vallen, maar zijn totaalprestatie blijft gewoon goed. Wel erger ik me aan zijn bij vlagen trage spelhervattingen. Hij moet snel stoppen met dat gepruts bij doeltrappen en het onnodig uitstellen van lange trappen op de momenten dat hij de bal aan de voet heeft. Vooral in de eerste helft gebeurde dat weer regelmatig. Dat geklungel rond de vijfmeterlijn en getreuzel bij lange ballen gaat binnenkort een keer helemaal fout. En dat terwijl het spel voortzetten op deze trage manier geen enkele meerwaarde heeft en nergens toe leidt.
De inleiding van de prachtige gelijkmaker van MVV’er Smeets vloeide voort uit een op dat moment niet door Vitesse bezworen gevaar van het 5-3-2 systeem. Als de backs naar voren zijn, ontstaan ruimtes op de vleugels waar tegenstanders in kunnen duiken. Smeets deed dat, middenvelder Cornelisse reageerde te laat en vervolgens lobde de MVV-speler schitterend raak.
Het was ook weer typisch Cornelisse. Deze speler is echt niet zo slecht als het gros van de supporters denkt, maar is wel te veel bij onnodige tegentreffers betrokken. En aanvallend heeft hij al een paar keer de pech gehad dat kopballen en schoten van hem net geen doel troffen. Dit keer pareerde MVV-doelman Matthys in de eerste helft een venijnige schuiver van hem.
Kreekels was in verband met de schorsing van Egbring rechtervleugelverdediger. Eerstgenoemde speler geeft mij de indruk dat hij een aardig niveau kan halen, maar toch blijft hij erg grillig spelen. En bij de tweede tegengoal stond hij belangstellend toe te kijken hoe het verdere verloop van een corner zou zijn in plaats van de twee meter van hem af vrijstaande tegenstander te dekken. Die scoorde prompt en zoiets mag gewoon niet gebeuren.
Middenvelder Tielemans moest op de bank beginnen en viel kort voor rust in voor de met geel belaste Zarrouk. Die talentvolle jongeling heeft Tielemans dus uit de basis verdrongen. De grote vraag voor mij is hoe het komt dat de technisch sterke Tielemans zo vaak zo anoniem en beneden zijn kunnen presteert. Is het een kwestie van te weinig vertrouwen krijgen, andere manco’s in de begeleiding of een structureel gebrek aan (voetbal)persoonlijkheid? Het is een vraagstuk dat mij intrigeert.
Jonathans komt tot nu toe niet tot zijn recht in het twee spitsensysteem. Hij is gewend om aangespeeld te worden ver aan de rechterkant, met de zijlijn kort naast hem. Hij dribbelt dan het liefste met één of meer schijntrappen naar binnen om vervolgens met zijn sterke linkerbeen uit te halen. Om niet te voorspelbaar te worden, wisselt hij dat van tijd tot tijd af met een actie buitenom en een voorzet met rechts vanaf de achterlijn.
Als tweede spits in het 5-3-2 systeem komt hij meer naar binnen te spelen, worden zijn looplijnen anders, komen de tegenstanders van meerdere kanten en komt hij meer in de drukte terecht. Jonathans is goed genoeg om aan dit voor hem nieuwe systeem te kunnen wennen, maar de tijd tot de winterstop zal daarvoor vermoedelijk te kort zijn. En daarna heeft Vitesse er niets meer aan.
Tot zo ver de voetnoten bij dit duel. Op naar de twee wedstrijden tegen de Jongteams van FC Utrecht en PSV. Proberen met twee goede resultaten het gat van min elf naar nul punten te verkleinen. En los daarvan is het een erezaak voor spelers en trainer en een verplichting aan het trouwe publiek om elke wedstrijd vol voor het best mogelijke resultaat te gaan. Volgens mij zijn alle betrokkenen zich daar ook wel van bewust.
MVV-Vitesse 2-2
31. Gudelj 0-1, 57. Smeets 1-1, 82. Esajas 2-1, 86. Büttner 2-2
(Column: Hans Witjes)