“Herman Finkers. D√°t is pas een goede schrijver.”
De man had gevraagd wat of ik deed en zo kwamen we over literatuur te spreken. Hij had er zo zijn eigen gedachten over, naar snel bleek.
Er bestaat geen hoge kunst of lage, verkondig ik altijd, maar dat was geen vrijbrief om een slager met een bakker te vergelijken. Toch slikte ik voor ik ging antwoorden.
“Herman Finkers?” herhaalde ik, “Maar dat is toch een komiek?”
Mijn tafelgenoot knikte.
“En een steengoede.” vond hij. “Ik lig altijd dubbel van het lachen.”
Ter illustratie sloeg hij op zijn knie. Hij trok gelijk zijn broekspijpen op. Met een hand veegde hij vervolgens onder zijn neus, waarna hij de wijsvinger priemend in de lucht stak.
“En hij schrijft alles zelf, hè!” maande hij. “Dat zie ik die kok van 24Kitchen nog niet doen.”
Ik knikte. Het werd ineens duidelijk hoe groot mijn competitie is.
Een Mowl’etje [mo’w…õl…ôc…ô] is een kort verhaal van exact honderdvijftig woorden. Het is bedacht en ontwikkeld door René Gademann die al sinds jaar en dag publiceert op www.mowl.eu. En elke zaterdag op Arnhem Direct.
