Vorige week presenteerde de Arnhemse schrijfster Felicita Vos haar roman Ravage. De ondertitel Hoe een ontsnapte hond een familiecrisis veroorzaakt, wordt zeker waargemaakt. Vos publiceerde eerder de romans Duivelsklauw, Spaans bloed en daarvoor al Blauwe haren zwarte ogen, over de Roma-cultuur van binnenuit.
Ofschoon ik met name non-fictie boeken over het Arnhemse recenseer, meen ik dat het schrijven van een recensie over een roman van een Arnhemse auteur is geoorloofd. Zeker als bij lezing blijkt dat Ravage zich vooral in de omgeving van Arnhem afspeelt, om precies te zijn in Doorwerth.
Flaptekst
Op de achterzijde van het boek wordt samengevat waarover het boek gaat, uiteraard zonder de clou te verklappen. “Om haar zwangere zus te ontlasten én om het gemis aan kinderen te compenseren, neemt Charlotte Zwanenburg de hond van haar zus in huis. Direct na aankomst neemt de hond de benen. Het is het startsein van een koortsachtige zoektocht. Gaandeweg zoekt de hele familie mee (…).” In het boek wordt na verloop van tijd pijnlijk duidelijk hoe de familieverhoudingen daadwerkelijk liggen. Niks huisje weltevree, maar bitse dialogen tussen operazangeres Charlotte, haar zussen en moeder.
En het moet gezegd, Vos blinkt uit in het schrijven van gesprekken die uit het leven gegrepen zijn. De lezer kan zich helemaal inleven in hoe de belangrijkste personen in het boek met elkaar omgaan. Je zou er het etiket bitch fight op kunnen plakken, maar cynische, kattige of pinnige gesprekken lijkt een adequatere omschrijving.
Occult
In Ravage is niets wat het lijkt en zelfs dat niet. Schrijfster trekt alles uit de kast om haar liefde voor dieren (lees: honden) te manifesteren. Alles wordt in het werk gesteld om Ramirez (de hond) op te sporen. Zelfs waarzegsters doen een duit in het zakje. Occultisme moet je aanspreken, maar het stoort in dit verband niet. De ontknoping van dit spannende boek is op zijn minst opmerkelijk. De lezer kan haar in ieder geval niet op voorhand bevroeden. Ravage is inderdaad, zoals de flaptekst aanprijst, hartverscheurend. In ruim driehonderd pagina’s bewijst Felicita Vos dat zij een verhaal kan vertellen. Bij de ontknoping blijkt, dat het kennen van je naasten in de praktijk dikwijls onmogelijk is. De paginalange zoektocht naar de verdwenen hond werkte mij soms op de zenuwen, maar dat zal Vos’ bedoeling geweest zijn. Ravage leest als een trein. Gehoopt mag worden dat film-, tv- of andere rechten goed zijn geregeld. Een scenarioschrijver weet wel raad met de inhoud van dit boek!
Beeld: foto Rens Plaschek
