In mijn tijd als horecaondernemer was de jaarlijkse biertapwedstrijd een vanzelfsprekendheid. Zelf meetappen, kijken hoe collega’s en medewerkers het er vanaf brengen en daarna lekker met zijn allen aan de bar hangen en feestvieren. Verder dan de eerste ronde ben ik nooit gekomen, maar dat maakte niets uit. Mij ging het namelijk vooral om de leuke middag en avond, gezellig met horecamensen onder elkaar. Dat was iets wat de rest van het jaar niet kon en dat maakte deze dag bijzonder.
Daarnaast zijn het natuurlijk ook de wedstrijdbiertjes die, na jurybeoordeling, in de dorstige keelgaten van de barkeepers en hun supporters geloosd worden, die ieder jaar weer voor een extra dosis vertier zorgen. Al met al is het altijd een leuke happening en gelukkig is dat tot op de dag van vandaag nog steeds het geval.
Zelf speelde ik dus altijd voor spek en bonen mee, maar voor veel van de deelnemers is de tapwedstrijd wel degelijk een serieuze aangelegenheid, waar veel voor getraind wordt. Want zoals topsport afwijkt van gewone sport wijkt toptappen af van gewoon tappen. Is voor het laatste al vakmanschap vereist, toptappen vraagt om een vaste hand en een zeer goede techniek. De druk wordt bij een biertapwedstrijd letterlijk en figuurlijk opgevoerd tot maar liefst vier bar, wat het tappen erg moeilijk maakt.
Frans van Dalen van café het Moment in Huissen was in 2009 de Gelders kampioen, ik ben benieuwd wie maandag zijn opvolger wordt.
