{
Alice Pereboom schrijft over de wederkerige relatie tussen binnen- en buitenwereld. Het zijn kleine puzzelstukjes van een zich ontwikkelend bewustzijn.
Onder het genot van voorgelezen verhalen en gedichten ontsnapt de fantasie aan mijn aandacht en raken gedachten verdwaald. Vergezeld door een dakloze mier en een mus-met-een-luchtje zwerven ze door een ruimte zonder tijd. Achter een boom klinkt geroezemoes en glasgerinkel. Het komt vanuit een paddestoel en ik buk me.
Door het dakraam kijk ik op een vrolijk gezelschap neer. Verrassend hoe ze op ons lijken. Niet eerder had ik me gerealiseerd dat kabouters graag in kroegen zitten. Als ik mijn oor dichterbij het rood-met-witte-stippen breng, hoor ik ze filosoferen over de belangrijke zaken des levens. Ze laven zich niet alleen aan bier en thee maar ook aan hun taal. Opmerkelijk dat die evenveel inhoud kent als de onze; dit in tegenstelling tot hun glazen.
Foto: Alice Pereboom (Schrijversplatform Arnhem, 8 maart 2012)
