Bijna acht jaar na de publicatie van ‘De Kracht van Oost’ door Geert Teisman en collega’s, blijft de vraag hoe het nu staat met de economische kracht van Arnhem en Nijmegen actueel. Tijdens een lezing in 2021 verwoordde Teisman de uitdaging van de regio Arnhem en Nijmegen als volgt:
“In het onderzoek ‘De Kracht van Oost’ zagen we dat bijvoorbeeld Zwolle het economisch beter deed dan je mocht verwachten op basis van hun inwoneraantal. Agglomeratiekracht noemen economen dat. Arnhem en Nijmegen deed het juist slechter dan je mocht verwachten. Dat hangt in belangrijke mate samen met het vermogen om samen te werken. Zwolle, goed. Korte lijntjes. Arnhem Nijmegen, altijd gedonder.”
Zijn belangrijkste conclusie was toen dat de slechte economische prestaties van Arnhem en Nijmegen nauw samenhingen met hun gebrekkige vermogen om effectief samen te werken, in tegenstelling tot een stad als Zwolle. Samenvattend benadrukte Teisman destijds dat complexe opgaven vragen om een nieuwe manier van samenwerken, gebaseerd op gezamenlijke ambities, respect voor elkaars belangen, persoonlijke relaties en een open leerproces. Alleen dan kan effectief worden omgegaan met de complexiteit van hedendaagse vraagstukken.
Met deze achtergrond vraag ik mij af: welke concrete stappen zijn er sindsdien genomen om de samenwerking in de regio Arnhem en Nijmegen te verbeteren? Zijn we dichter bij het realiseren van een gezamenlijke ambitie gekomen, of blijven oude gewoonten in Arnhem en Nijmegen de overhand houden?