De Schuiftrompet van C.C.S. Crone uit 1947 weer herdrukt

{

Vorige week werd de zevende druk van De Schuiftrompet gepresenteerd. Dit verzameld proza van C.C.S. Crone – mijn vader – verscheen in 1947 voor het eerst. Nu, 65 jaar later, brengt Uitgeverij IJzer uit Utrecht de nieuwste editie met op de stofomslag een illustratie van C. Icke (1913-1994) uit de oorspronkelijke uitgave. De presentatie geschiedde in Salon Saffier, het kleinste literaire theater in Utrecht. NRC-columnist Frits Abrahams hield daarbij een inleiding.

De Utrechter C.C.S. Crone (1914 – 1951) heette net als ik gewoon Kees. Hij schiep een klein en eigenzinnig oeuvre, dat bestaat uit drie novellen en tien korte verhalen. Zijn verhalen, die zich hoofdzakelijk in Utrecht in de jaren dertig van de vorige eeuw afspelen, gaan over de kleine mensen in crisistijd, over stoffige hoekjes waar nooit iemand kijkt. Zijn personages, met al hun wensen en verlangens, zijn echter universeel. Zijn werk is niet gebonden aan plaats en tijd, en juist daarin ontleent het zijn bijzondere waarde. Althans, dat is het oordeel van ter zake deskundige Neerlandici die zijn stijl dikwijls met die van Nescio vergelijken. Onder anderen Simon Carmiggelt, F.B. Hotz en Martin Bril waren liefhebber van Crone. Zijn werk gaat over sappelaars in crisistijd. Het zijn minutieuze observaties waarbij op de achtergrond altijd wel muziek klinkt. Crones novellen Het feestelijke leven en Muziek over het water worden tot het beste gerekend wat tijdens het interbellum verscheen.

Moscowa
De dood overrompelde mijn vader in 1951; op Moscowa is zijn laatste rustplaats. Vier jaar daarvoor was hij naar Arnhem verhuisd. Hij werkte als pr-manager bij de AKU en was daarnaast zeer actief in het Arnhemse culturele leven. Zowel zakelijk als privé had hij veel contact met tekenaars, fotografen, drukkers, lay-out-mensen, schilders, illustratoren, beeldhouwers en schrijvers. Hij was betrokken bij beurzen, buitenlandse delegaties en moest de nog onbekende en onbeminde rayonvezel zo goed mogelijk naar buiten brengen. Hij maakte reclamecampagnes en schreef folders en brochures. Een bekende propaganda-actie was die voor de Enka-spons. Ik schreef daar eerder over op Arnhem-Dichtbij.

Arnhems culturele leven
Hadden eind jaren veertig OPA, CASA, Introdans en Oostpool bestaan dan was mijn vader er misschien bij betrokken geweest. Zijn culturele belangstelling in het Arnhemse betrof toen onder andere de Werkgemeenschap Arnhemse Kunstenaars (W.A.K), het beroepstoneel en Gemeentemuseum (nu: MMKA). Crone was voorts onder anderen bevriend met de schrijvers Johan van der Woude, Jan H. de Groot, de beeldhouwers Fri Heil, Gijs Jacobs van den Hof en de kunstschilders Jan Miechels en Johan Mekkink.

Over de vraag of C.C.S. Crone nog ander literair werk op stapel had staan, is vaak gespeculeerd. Volgens mijn informatie was er nieuw proza op komst, maar haalde de dood hem in. Zo is het Haagse Letterkundig Museum in het bezit van de aanhef in typoscript van een nog onvoltooid nieuw werk, getiteld Dansen(d) met de Bruid
.
C.C.S. Crone, De Schuiftrompet, Uitgeverij IJzer, Utrecht, 2012, ISBN 978-90-8684-077-9

Reacties