Ik had mij voorgenomen niet meer over viezigheid op straat, schots en scheef geparkeerde auto’s en kakkende honden op het gras te schrijven. Voor een columnist allemaal té gemakkelijk om over te berichten. Helaas, dat gaat niet lukken. Dit wordt een zuur stukje, dus u kunt nu nog afhaken.
Als bewoner van het blok waarin ook het postagentschap Van Lawick van Pabststraat, annex Primera is gevestigd, ben ik regelmatig getuige van de lompheid van chauffeurs van TNT Post. Een aantal van hen heeft de onhebbelijke gewoonte hun bestelbus niet op straat te parkeren, maar gewoon achteruit via stoep en grasveld voor de winkeldeur te zetten. Mag u raden hoe dat tere stukje groen, na de nodige regenbuien, er uitziet. Een omgeploegd maïsveld komt aardig in de richting. Toen ik een chauffeur van Turkse origine op zijn onbenulligheid wees, was een grote bek mijn deel. Hij beweerde notabene dat hij “het zo had geleerd”. Verhaal halen bij de uitbater van de postwinkel leverde ook al niet veel op. Antoine is het helemaal met mij eens, maar hij heeft die “gasten ook niet aan een touwtje”. ‘Dien een klacht in bij TNT Post’, is zijn advies. Moet u eens proberen daar een telefoontje aan te wagen. Onmogelijk. Tante Pos is telefonisch onbereikbaar. Zij verschuilt zich achter een e-mailadres. Een berichtje is zo geschreven en dat levert na een week een excuus op. Mijn klacht wordt doorgegeven aan de desbetreffende leidinggevende. Hij zal er op toezien dat niet meer over het grasveld wordt gereden. Niet dus. Op dezelfde dag nog betrap ik een chauffeur op heterdaad. Ook hij knort lamlendig achteruit over het openbare groen. Enfin, opnieuw geschreven naar TNT Post die ditmaal reageert met een e-mail van een onderzoeksbureau. Dat wil graag weten hoe ik over de klachtafhandeling denk! Rookwolkjes komen inmiddels uit mijn oren. Dit is iets voor de wijkagent. Nou, die geniet net nu ik hem nodig heb van een week vakantie. Maar, zo oppert de telefoniste, misschien kan de gemeente een oplossing bieden. Na wat stoeien met een Voice Response Systeem krijg ik een persoon van vlees en bloed aan de lijn. Zij belooft dat ik zal worden teruggebeld door de man die hierover gaat. En dat doet hij! Hij komt echt kijken, constateert inderdaad een vernield stukje groen en belooft hier een paaltje te zullen plaatsen. Eind goed, al goed?
Foto: Pamela Smit
Kees Crone
P.S. Klagen bij de overheid heeft zin, soms. Onlangs werd een kloeke, betonnen paal geplaatst. Hulde aan de gemeente Arnhem!
Wees de eerste die reageert op "Paal (Column Kees Crone)"