{
Alice Pereboom schrijft over de wederkerige relatie tussen binnen- en buitenwereld. Het zijn kleine puzzelstukjes van een zich ontwikkelend bewustzijn.
De condensafvoer van de ketel is bevroren en aan de wand van het ketelhok hangt een stalactiet van ijs. Het is mijn enige betrokkenheid bij natuurijs sinds ik ben neergestreken in de zachte glooiïngen van het oosten. De snijdende kou, de afgeknelde voeten en de grenzen van mijn fysieke kracht; ik zoek het niet meer op. De liefde voor balanceren en zwieren, evenals de luwe plek achter mijn ijshelden, ten spijt.
Zíj zijn van hetzelfde slag. De bevroren vlakte is hun habitat en aan opgeven wordt niet gedacht. Als de dooi optreedt dan is dat plotseling en onomkeerbaar. Herinneringen aan de twee vrienden stollen nu in eeuwig ijs. Vanaf mijn heuvel laat ik warme woorden stromen.
Wees de eerste die reageert op "Bewust Binnenstebuiten: Dooien"