De dag ontwaakt
langzaamaan
de hemel verschijnt
als een laken
drapeert zich sierlijk
langs de wolkenlijnen
de zon schijnt door
je leest de stralen
van iemands gezicht
ongehoord,
als glunderingen van
nagelaten sporen
interesse breekt aan
vieze ramen met barsten
het levenswiel zie je gaan
geroezemoes achterin
geritsel van papier
letteren dansen
uit de opengeslagen
kranten
een melodieuze cadans
ontspruit zich hier
geheimen luisteren
door de ruimte
krassen in stoelen
de liefde gekerft
verklaart
naar die bijzondere
persoon
in de hoop
dat hij
of zij
het leest op een dag
een dag
de drukte aarzelt om zich
kleiner te maken
weggezakte dromen
kriebelen omhoog
prikkelingen circuleren
niets brengt je
weg van hier
alles houdt je vast
in de kolkende
nieuwsgierigheid
van het hedendaagse
mensen stappen in en uit
zoeken de weg terug
naar civilisatie
holle gedachten
blijven maar stevig
aan de bodem
kruipen
koesteren steeds opnieuw
van halte naar halte.
Iedere week plaats ik een zelfgeschreven gedicht dat geïnspireerd is op de stad Arnhem. Dichter Rick Kewal, oprichter van het Collectief Rauw – www.rauw.nu.