{
Vorig jaar deed de werkgroep coffeeshopbeleid van D66 Arnhem een onderzoek naar het Arnhemse coffeeshopbeleid: werkt dit wel naar behoren of is het misschien tijd voor een herziening? We gingen hiervoor langs elke shop waarbij we uitgebreid te woord werden gestaan door de shophouders en -medewerkers en de bezoekers.
Dit gaf ons een goed inzicht in de wereld van de coffeeshops. De shops bleken niet eng maar juist gezellig te zijn en het viel ons op dat ze ‘s ochtends, ‘s middags of ‘s avonds altijd stampvol zaten. De veelal vaste klandizie verschilde enorm: van petjespubers tot mannen in pak en van hippe studenten tot huisvrouwen. Sommige shops bestaan al meer dan 30 jaar en de shophouders, die de meeste klanten goed kennen, doen er alles aan om eventuele overlast tot een minimum te beperken: ze hebben allemaal cameratoezicht en enkele shops hebben zelfs hun eigen security. Want naast de gemeente heeft de shophouder er zelf het meeste aan als er zo min mogelijk overlast is.
We kregen ook goed inzicht in de problematiek. Momenteel is er in Arnhem een ‘uitsterfbeleid’: als er een shop sluit, mag er geen nieuwe voor terugkomen. Voor de shops buiten het centrum geldt dat er geen nieuwe medewerkers op de vergunning mogen worden bijgeschreven. Gevolg hiervan is dat als je maar lang genoeg wacht, er alleen nog maar shops in het centrum zullen zijn. Zullen mensen die naar die shops gingen dan stoppen met blowen? Misschien dat de bedenkers van dit beleid in dat sprookje geloven, maar D66 Arnhem niet. De overlast zal zich dan concentreren en het risico bestaat ook dat men de drugs op straat of via illegale huisdealers zal kopen. De kans is daarbij groot dat er vermenging van de soft- en harddrugsmarkt optreedt, en dat wilde de staat nou juist voorkomen met het gedoogbeleid. Een gedoogbeleid dat overigens op veel fronten goed werkt: we hebben in Nederland een goed inzicht in het gebruik en het gebruik hier is zelfs lager dan in de rest van Europa. Het grote probleem van ons gedoogbeleid is de achterdeur.
Shops mogen wel verkopen, maar niet inkopen. Dat kan natuurlijk niet, want om te kunnen verkopen, zul je toch echt moeten inkopen. Voor- of tegenstanders, iedereen is het erover eens: dit werkt niet. Ook de shophouders gaven stuk voor stuk aan dat dit het grootste probleem is. Ze zijn strafbaar als ze hun voorraad inkopen en lopen een groot risico als ze met zoveel geld over straat gaan. Enkelen waren al vaker dan eens met veel geweld overvallen. Risico van het vak? Nee, consequentie van het kromme beleid. Maar dit is niet het enige. Niet alleen de shophouders lopen risico, ook hun klanten, de gebruikers. De wiet moet gekweekt worden. Nu gebeurt dat vaak op een zolder, met grote risico’s op brand. Omdat de kweek illegaal is, wordt er ook regelmatig een plantage opgerold. Een shop heeft niet maar een leverancier. Hierdoor is de kwaliteit van het product niet constant, wat grote gezondheidsrisico’s met zich meebrengt.
D66 vindt het hoog tijd om realistisch te gedogen. Ja, drugsgebruik is gevaarlijk. En juist daarom is het zo belangrijk dat er wetgeving over is. Een verbod heeft er tenslotte nog nooit toe geleid dat mensen iets niet doen. Mensen hebben altijd drugs gebruikt en zullen dat ook altijd blijven doen. Gebruikers zijn (in vrijwel de meeste gevallen) geen junkies, het zijn mensen zoals jij en ik. Het is de taak van de overheid om te zorgen dat het gebruik zo veilig mogelijk gebeurt, met zo min mogelijk gezondheidsrisico’s. Daarom heeft D66 samen met de SP en Groenlinks een plan gemaakt voor een experiment met legale teelt. Alle partijen zijn gebaat bij legale teelt. De overheid kan bovendien een hoop geld besparen door de achterdeur te decriminaliseren. Dat is niet het belangrijkste argument, maar in tijden van crisis ook niet geheel onbelangrijk. Zal het illegale circuit verdwijnen? Natuurlijk niet direct, het is een proces, maar op den duur wel. Dat is marktwerking: ook de shophouders en hun klanten willen namelijk niets liever dan een legaal product (want geen risico’s en gegarandeerde kwaliteit).
Een ander onderdeel van ons onderzoek richtte zich op wetgeving. Dit soort experimenten kan gewoon uitgevoerd worden, er zijn geen internationale verdragen die Nederland hierin belemmeren. Zelfs in sommige Amerikaanse staten zijn ze al verder met legalisering dan wij hier. Het wordt tijd dat Nederland realistisch gaat gedogen en de koppositie op het gebied van drugsbeleid weer terugpakt. Dit plan is hiervoor een mooie eerste stap.
Gerelateerde artikelen:
– Politiek Cafe coffeeshopbeleid: “Shops spreiden over de stad”
– Coffeeshopbeleid in Arnhem
– Meer coffeeshops voor Arnhem
Foto: lenhurtado
Wees de eerste die reageert op "Hoe goed werkt het Arnhemse gedoogbeleid?"