Permanente verbeteringen vragen lef en uithoudingsvermogen

Berry Kessels, Manager Wonen van Volkshuisvesting Arnhem schreef onderstaand opiniestuk dat in september in Binnenlands Bestuur verscheen.

Schamper gelach klinkt de laatste tijd over de buurtbarbecue als middel om problemen van mensen in achterstandswijken aan te pakken. Tijd voor een tegengeluid: de buurtbarbecue werkt! Tenminste als het niet daartoe beperkt blijft. De buurtbarbecue staat voor mij voor ondersteuning van bewoners die zelf in actie komen voor hun buren. Sjef leert in de Arnhemse wijk Malburgen de jongens van zijn voetbalklasje pas de essentie van de dubbele schaar als ze hun huiswerk af hebben. Met veel inzet van hem en een klein bedrag van de woningcorporatie komt hij heel ver.

Maar een wijk verbetert niet van een potje voetbal of een knapperig gebraden karbonaadje alleen. In Malburgen breken we ook vele honderden slechte huizen af en bouwen vele honderden goede huizen terug. Bestaande woningen worden verbeterd. Waar tien jaar geleden nog 80 procent van de woningen in de wijk in de sociale huursector viel, werken we toe naar een aandeel koophuizen van bijna de helft in 2014. Langdurig werklozen schoffelen zich een slag in de rondte in Woonomgevingsploegen die niet alleen groen bijhouden maar ook opruimen. Een spiksplinternieuwe supermarkt vervangt het gure winkelstripje van tien jaar geleden. Drugsdealers zijn verdwenen uit het straatbeeld.

Permanente verbeteringen vragen om goede partners: bewoners op de eerste plaats. Maar natuurlijk ook gemeente, politie, welzijnswerk.

En het vergt uithoudingsvermogen. Wijken waar veel loos is, staan niet een-twee-drie weer op de rails. Tweederde van de huurders van Volkshuisvesting Arnhem woont in een wijk die officieel tot Vogelaarwijk is gebombardeerd. Dat is niet zo maar. Daar is al heel veel jaren veel aan de hand. De mensen die er wonen, hebben al heel vaak hulpverleners langs zien komen, inclusief de woningcorporatie die zeiden: nu is het afgelopen. Ieder keer weer w√°s het ook afgelopen. Eén jaar of twee jaar. Tot de interventiemacht zich terugtrok en bleek dat geen blijvend verschil was gemaakt. Langzaam maar zeker kwamen de oude kwalen weer boven die samenhingen met teveel mensen met teveel problemen op een te krappe plek bij elkaar.

Klarendal was ook zo’n plek in Arnhem. In 2000 besloten gemeente, woningcorporatie, hulpverleners en politie dat ‘even prikken’ vervangen moest worden door ‘permanent verbeteren’. Daar hangen nu kekke jurkjes in de etalages van modeateliers aan strakke klinkerstraatjes, verlicht door nostalgische lantaarnpalen. Het hart is café Goed waar heel Arnhem gezien wil worden. Het monumentale pand is het icoon van de vernieuwing. De gemeente investeerde miljoenen in de wegen, de corporatie in de panden. Maar minstens net zo belangrijk is het lef van de mode-ontwerpers die zich hier vestigden. Of de tomeloze inzet van andere Klarendallers die al jaren de mooiste speeltuin van Arnhem draaiende houden.

Het duurt lang voor mensen echt geloven dat er iets ten goede is veranderd. De statistieken van de politie tonen al lang dat er minder overvallen, diefstallen en geweld plaatsvinden in Malburgen en Klarendal. Iedereen ziet dat er veel minder rotzooi op straat ligt en dat de ongure types grotendeels zijn verdwenen. Maar dat wil niet zeggen dat mensen dat aan sociale wetenschappers gaan vertellen die even komen checken of al die inzet wel werkt.

Pas nu de bewoners zien dat hun buurt niet na een of twee jaar weer terugzakt, keert de trots op en het geloof in de wijk terug. Deze week plofte de USP-bewonersscan 2009 bij ons op de deurmat. In mei en juni zijn ruim tweeduizend huurders van Volkshuisvesting, bijna eenvijfde van het totaal, ondervraagd over hun woning, hun woonomgeving en de dienstverlening.

Eindelijk, eindelijk bewegen de rapportcijfers omhoog.

Bijvoorbeeld voor de woonomgeving. Bij de eerste meting in 2002 gaven onze klanten een 6,8, fors onder het landelijk gemiddelde. Nu ligt het cijfer op een 7,4, een fractie hóger dan het landelijk gemiddeld. Het cijfer voor Nederland is sinds 2002 ongeveer gelijk gebleven. In Arnhem is het opmerkelijk gestegen, zegt USP, en ik zeg het de onderzoekers graag na.

We hebben nog een hoop te doen. We leunen pas achterover als er geen verschil meer is in leefbaarheid tussen de goudkust en de arbeiderswijk – voor Arnhem: tussen de Burgemeesterswijk en Klarendal. We blijven goede woningen bouwen en verhuren of verkopen. We stimuleren wijkontwikkeling en sociale vernieuwing waar nodig. Wie een goed idee heeft om mensen bij elkaar te brengen, mag bij ons aankloppen.

Zelfs als er gloeiende kooltjes aan te pas komen.

Reacties

Wees de eerste die reageert op "Permanente verbeteringen vragen lef en uithoudingsvermogen"

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*