{
Arnhem is een gekkenhuis; en de Korenmarkt is de receptiebalie. Dat is de mening van een persoon die al jaren het grootste gedeelte van zijn tijd op dit plein doorbrengt. ‘s Ochtends komen de leveringen van de plaatselijke zuivelwinkel; die met zijn hoge prijzen wel vaart bij de uitgaansperikelen van de stad. Daarna komen de barmannen om de terrassen op te zetten. De kaarsen en asbakken worden op tafel gezet waarna sterke mannen bierfusten komen aanleveren, gepaard gaand met veel geschonken koppen koffie en veel shag.
Ouden van dagen komen wanneer het kwik boven de vijftien graden gestegen is om klokslag tien uur hun cappuccino met appelgebak nuttigen. Het plein fungeert als doorgangsroute in het middaguur, Duitse toeristen en stelletjes oriënteren zich aan de hand van een vroeg wijntje en een tosti. Het leven van een uitgaansplein is meer dan voorspelbaar; vooral wanneer het avondschemer zijn intrede doet.
Elke kroeg heeft zijn eigen doelgroep, zijn eigen onzichtbare sociëteiten waarin onder de fluwelen smaak van alcohol bonden worden gesmeed en zondes zijn begaan. Aangezien het er af en toe nog al heftig aan toe gaat op het plein; altijd op voorspelbare tijdstippen (om 02:00, 02:30, 04:00 en 05:00) is het nadat de kroegen sluiten geen pretje om nuchter rond te lopen. De regering heeft goed zijn best gedaan: er loopt veel blauw (ik bedoel fluorescerend geel) rond om de brandjes blussen.
De Korenmarkt wordt nog af en toe ontregeld door een evenement; maar het is alsof de tijd stilstaat op dit plein; ik voel mij veilig wanneer ik uit mijn raam kijk naar de bron van zoveel plezier en intriges. Er is echter één man die het voor elkaar krijgt om mij altijd te verbazen. Deze man laat mij gissen naar zijn staat van zijn, van zijn scherpte of juist zijn benevelde plannen. Ik noem hem liefkozend de Korenmarkt Krankzinnige.
De man heeft ooit een auto op het plein gereden, terwijl de terrassen bomvol zaten, liep de auto uit, liet de deuren open staan en liep vervolgens weg. Massaverbazing alom. Op sommige dagen neemt hij zijn hengel mee om de hele dag te gaan vissen op de rode klinkers. Op andere uitgaansavonden daagt hij zichzelf uit met een spelletje landjepik, om vervolgens de hele Korenmarkt vol te krijten. Hij komt met hondjes, met stoeltjes, met picknickspullen en gisteravond zelfs met een microfoon. De beste man schreeuwde iets over aandeelhouder van het plein zijn begeleid door allemaal net niet te verstane verwensingen.
Het gekke van de Korenmarkt is dat negentig procent van de mensen hem niet eens ziet; alsof hij in een eenzame cocon grappen uithaalt die nooit publiek zal bereiken. De net geklede veertiger heeft altijd een cynisch lachje op zijn gezicht en spreekt nooit direct tot de voorbijganger. De Krankzinnige fascineert mij, in principe voel ik een niet te verklaren band met hem. Je hebt op mijn thuisbasis nog meer aparte figuren zoals de Arnhemse Tupac, de Apocalypsverkondiger met zijn jezuskruis en een naar schatting Armeens mannenfluitspeelgitaarzanggeldverzamelbandje, maar alleen de Krankzinnige is het vertellen van een verhaal waard.
Het lijkt alsof hij een boodschap wilt verkondigen; het lijkt alsof hij iets duidelijk wilt maken. Wie is deze man?
Wees de eerste die reageert op "De Ziel van Arnhem: De Korenmarkt Krankzinnige"