{
2012 begon met een kater in Shisong, een dorp in het noordwesten van Kameroen. Ik zou nog twee weken lang prachtmensen met intense levensverhalen ontmoeten, die mij voor de rest van het jaar zouden bezighouden. De reis zou een enorme indruk op mij achterlaten. Eenmaal op de terugweg naar Arnhem, in het vliegtuig, dacht ik terug aan het voorbije jaar. 2011 was een jaar geweest waarin alles lukte, waar mijn evenementenbedrijf tot grote hoogte was gestegen en mijn privéleven op een paar zaken na perfect lukte. 2012 kon alleen maar beter gaan.
Mijn koffer belande na twee dagen van terugreizen op het matras. Ik woonde op de Korenmarkt en keek naar buiten; alles voelde kil en troosteloos aan. Diezelfde dag nog zou ik deelnemen aan een manifestatie in het gemeentehuis. Op het moment dat ik de handen schudde van de mensen met wie ik samenwerkte, besefte ik mij dat ik niet thuishoorde in deze wereld. Arnhem leek onwerkelijk; ik voelde mij na een korte reis ontheemd in eigen stad. Dit zou niet mijn jaar worden; bedacht ik mij. De overgang van temperatuur in de laatste 48 uur (van vijfendertig graden naar min acht) stond als metafoor voor mijn leven.
We zouden club The Level overnemen, we zouden gloriëren in grootse evenementen en samen met heel veel mensen in Arnhem geschiedenis schrijven. Ik zou gelukkig worden met mijn vriendin en de gekken en krankzinnigen helpen. Het leven had echter iets anders voor mij in petto. Waar we nog nooit een flop hadden gehad, daar keerde het tij. Van de laatste acht projecten die we organiseerden, waren vijf projecten onsuccesvol te noemen. Waar we eerst zonder budget veel hadden bereikt, daar raakten we en masse geld kwijt. Waar wij eerst trouwe fans hadden, daar moesten we nu getuigen tegen één van hen op het politiebureau. Waar we eerst goed konden onderhandelen, daar stonden wij nu alleen.
Het instorten van het bedrijf bedroeg vijf pijnlijke maanden. Dat er sterfgevallen in de familie waren, er grote financiële tegenslagen kwamen en ik mijn huur niet meer kon betalen zorgde voor een pittig zomertje. Op de nazomerdag waarin mijn relatie zijn eind vond besloot ik op te staan en iets van mijn leven te maken. Ik had de bodem van de schijnbaar eindeloze put bereikt; nu was het zaak om er weer zo snel mogelijk uit te klimmen.
De zomer en de herfst stonden in het teken van een langzaam herstel van eigenwaarde en een herstructurering van mijn normen en waarden. Ik nam mij voor om nooit meer honderd uur per week te werken; mij te richten op mijn familie. Ik moest mijn wraakgevoelens omzetten in iets constructiefs. Ik trok mij terug en richtte mij op mijzelf; stelde mijn plannen om de wereld te veroveren voor enige tijd uit. Woede veranderde in verbittering, Verbittering veranderde in weemoed. Weemoed veranderde in bezinning en bezinning leidde mij tot dadendrang.
Mijn jaar is geen tranendal geweest; simpelweg een dal dat leid van de ene top in het leven naar vermoedelijk het volgende. In de meest donkere dagen kwam ik lichtpuntjes tegen die ik anders nooit opgemerkt zou hebben. Ik ben nederig geworden, heb veel mensen ontmoet uit onverwachte hoek die voor mij klaar zouden staan. Ik heb voor het eerst zomervakantie in Arnhem gevierd en de schoonheid van de stad kunnen aanschouwen.
Wat ga ik doen in 2013? Mijn project Stadsgreep, bestaande uit een expositie, literatuur-avond en muziekfeest zal mijn voorjaar innemen. Ik ga mij inzetten voor de Arnhemse muziekscene en andere culturele evenementen beschrijven. Verder zal ik mij op journalistiek en schrijversvlak blijven ontwikkelen. Wanneer het iets rustiger word zal ik de stad onveilig maken en mij met veel plezier onder de mensen begeven.
Tot slot ga ik sparen voor de reis waar het allemaal begonnen is; een langzame terugkeerde plek waar ik mijn hart heb verloren: Kameroen.
Geïnspireerd op MijnMoment van Henk-Jan Winkeldermaat aka Punkmedia sluiten we het jaar op Arnhem-Direct af met Arnhem Voorbij 2012. Hierin blikken Arnhemmers terug op 2012 en voorzichtig vooruit op 2013.
Arnhem Voorbij 2012
– Bernd Ebbo Visser
– Rob van Sprang
– Bob Roelofs
Foto: Sabine Metz
Wees de eerste die reageert op "Arnhem Voorbij 2012: Tim Lenders"