“Cor is dood.” zei de man met het rode petje. Ik knikte.
“Ik heb het gelezen.” zei ik.
“Hij is zomaar op straat in elkaar gezakt.” vertelde de man evenwel. “Hersenbloeding. In één keer dood.”
“Wel een mooie dood.” vond ik. De man keek me verbaasd aan.
“Mooie dood?” herhaalde hij. Hij keek me strak aan terwijl hij mijn woorden proefde. Ik had een grote fout gemaakt, zag ik.
“Nou ja,” probeerde ik, “hij heeft in elk geval niet lang geleden.”
In zijn ogen zag ik dat de man niks begreep van zoveel domheid.
“Niet lang geleden?” zei hij mij na. “Hij was jaren dakloos.”
[“We hebben nog bloemen neergelegd met zijn allen.” zei de man. “Het heeft in de krant gestaan. Heb je me op de foto gezien?” Ik schudde mijn hoofd. Ook dat niet.]
Wees de eerste die reageert op "Cor"