Het was een eclatant succes, de eerste editie van Collectief Rauws Grab Them By The Poëzie in Café Meijers: een hele rits dichters van uit het hele land (en zelfs uit Elten!) bracht de beste woorden ten gehore voor een enthousiast publiek. Reden genoeg om er een volgende aflevering aan vast te knopen. Er is weer een reeks poëten (en…
Het was zijn hart geweest, zeiden ze, dat niet meer verder wilde. Ik vroeg het enkele keren om er zeker van te zijn. Steeds kreeg ik hetzelfde antwoord: Heso was dood. Ik kon het beter zo horen dan via internet, zeiden ze. Alsof ik het nu wel kon geloven. Zinloos stuurde ik hem berichten. Niemand reageerde. Mijn laatste boodschap had…
Ze had het misschien zwaar of ze miste mogelijk de energie of wellicht was ze ziek, de vrouw die voor me fietste. Ze trapte met zichtbare moeite de trappers naar beneden en zwoegde daarbij haar bovenlichaam van de ene naar de andere kant van haar zwaartepunt – en dat alles in een zeer traag tempo. Nog langzamer, zo hoorde ik…
“De witlof staat er niet op.” De dame was al even aan het rommelen met de digitale afweegschaal. Toen ik dichterbij kwam, legde ze het zakje met de twee stronkjes schielijk opzij. “Dat lijkt me stug,” zei ik terwijl ze weg wilde lopen. Ze bleef staan. “Eens kijken,” zei ik, terwijl ik op ‘Groenten’ drukte. Een scherm met afbeeldingen kwam…
De laatste keer dat ik haar had gezien, was bij een begrafenis, waar ik achter haar in de stoet op het kerkhof liep – maar dat was ze vast en zeker vergeten, dacht ik. “Je ziet er goed uit,” knikte ze tevreden, “ik hoor ook dat het goed met je gaat.” “Ik ben gelukkig,” antwoordde ik. “Die ex van jou…
“Ze heeft geluk dat hij is doodgegaan,” bedacht de man. Het klonk eerder als een vaststelling dan een beschuldiging. De vrouw tegenover hem trok haar wenkbrauwen omhoog. “Wat vreselijk om zoiets te zeggen,” reageerde ze, “ze heeft zo ontzettend veel van hem gehouden.” De man knikte. “Dat is ook zo,” beaamde hij, “maar nu niet meer.” De vrouw zette haar…
Er waren kinderen die kastanjes raapten tussen de monumenten in het park. Een man met een bontgekleurd hemd vanonder zijn herfstjas hielp ze met zoeken. Inscripties vermeldden de gesneuvelden van de oorlogen in de Oost. Soldaten die waren heengezonden en vrouwen en jongens die naar kampen waren gestuurd en nooit meer teruggekeerd. Sommige plaquettes vermeldden de namen van de slachtoffers,…
Ik zag dat ze anders liepen, de jongens die door het park gingen, maar ik denk niet dat iemand anders dat zo gezien zou hebben. Ik denk ook niet dat dat de bedoeling zou zijn geweest, dat iemand anders het zou kunnen vermoeden. Ze liepen naast elkaar, de beide jongens in het park, en zo liepen ze langs menig bankje…
“Het moet ergens toch wel prachtig zijn, wanneer je zo dicht bij je emoties zit als dat soort mensen,” vond de dame terwijl ze haar glas witte wijn neerzette. Voor haar stond een onaangeroerd bord met quinoa en gerookte makreel. Haar tafelgenote knikte. “Ik weet echt niet wat ik zou doen,” peinsde die, “weet jij wat je zou doen?” “Wanneer…
Hij stond er de boel in de gaten te houden – omdat dat was wat hij moest doen. Ik stond er een beetje bij, alsof ik nog jong genoeg was om te hangen. Er gebeurde niet veel, bij de bewaker, in elk geval niks dat tot gewapende actie moest leiden. “Ik heb geen pistool,” had hij me al verteld, maar…
Op de website van Collectief Rauw kun je luisteren naar de vrije klanken van Radio Link. We zijn trots op de geluiden die we er laten horen: soms aangenaam te beluisteren, soms schurend en onaangepast. De verhalen, voordrachten en muzikale bijdragen zijn niet in één categorie te vangen – en daar zijn we maar wat groots mee! Voor wat ons…
Het was zomer, het was zondag. De mensen waren in het park. De moeder zat op een kleedje en praatte met een vriendin. Haar zoon was even verderop. Hij kroop op handen en voeten door het gras. Het was alsof hij iets had verloren, zo speurden zijn ogen over het veld. Steeds wanneer een sector was afgezocht, schuifelde hij naar…