De eerste geluiden scheren als zware voetstappen
het vlecht de verhalen van de stad aaneen
ergens geurt het naar een oneindige omhelzing
zoals de tijd ons vasthoudt, draagt en bijtijds doet vervagen
de stad van ongekende reuring kleeft aan de huid
het lispelt, sijpelt, als een stapvoetse loop door de poriën
en vandaar weer naar de kwetsbare diepte
de stad fluistert door de dunne windstreken
brengt menigeen langs de wateren van rijke emoties
trekt ons door alle groene kamers
toont naakt zijn trots aan passerende toeschouwers
weet eenieder te binden, knopen en te vlechten
de stad, zo onlosmaakbaar schoon.
Iedere week plaats ik een zelfgeschreven gedicht, dat geïnspireerd is op de stad Arnhem. Dichter Rick Kewal, oprichter van het Collectief Rauw – www.rauw.nu.
