Eindelijk was het dan zo ver: Vitesse kon de eerste thuisoverwinning bijschrijven. Tegen Helmond Sport ging het in de eindfase met hangen en wurgen, maar in ondertal knokten de Vitessenaren zich naar een 2-1 overwinning. Groot was de vreugde bij spelers en technische staf, enorm de ontlading op de toch weer behoorlijk bezette tribunes in het Gelredome.
Het blijkt dus toch te kunnen. Het team van trainer John van den Brom, dat de laatste weken was afgezakt naar een ronduit bedenkelijk niveau, kan dus toch nog (of weer) het frisse spelletje spelen waar het in de beginfase van het seizoen de supporters mee aan zich bond. Niet altijd in volledige wedstrijden, maar in ieder geval bij vlagen.
Dat is precies wat iedereen van de geelzwarte formatie mag verwachten en zelfs eisen. Zeker nu we weten dat de club, als de KNVB al toestaat om het seizoen af te maken, alleen nog eenentwintig vriendschappelijke wedstrijden mag spelen. Doe dat dan met passie en lef, met de borst vooruit. Daar zagen we in deze wedstrijd gelukkig weer veel van terug.
Die mentale instelling moet het elftal van Van den Brom vanaf nu iedere wedstrijd tonen. En de trainer zelf moet toch eindelijk de contouren van een logisch elftal gaan zien en daar naar handelen. Dus niet langer een tombola van de opstelling maken, maar een bepaalde vastigheid creëren. Dat moet hij doen door te kiezen voor een geraamte van het team dat niet wijzigt, of hooguit via incidentele vervanging door soortgelijke spelers.
Laat ik Van den Brom eens helpen met een aantal tips. Zijn keuze voor het 5-3-2 systeem pakte goed uit. Die lijn kan hij dus doortrekken, mede bij gebrek aan voldoende goede spitsen.
De doelman staat vast: Bramel. Achterin als vleugelflitsers op rechts Egbring en op links Büttner. Twee spelers die bij uitstek geschikt zijn voor het pendelen op de flanken.
Dan de drie in het centrum. Op rechts Kreekels of Van Zwam, in het midden Steffen, Van Zwam of Van der Plaat, op links Bakker (eerste keus als goed opbouwende linkspoot), Postma of Van der Plaat.
Op het middenveld staat Yegoian buiten iedere discussie. De Georgiër kan op alle drie de posities uit de voeten, maar laat hij zich maar uitleven in een zwervende rol kort achter de aanval. Voor de twee andere posities zijn meerdere kandidaten: Tsingaras, Tielemans, de jeugdspeler Zarrouk, die een goede eerste indruk maakte, Cornelisse, Koller en wellicht ook de jeugdspelers Dokumna en Tahaui.(Waar zijn die laatste twee gebleven?) Al naar gelang de tegenstander kan dan gespeeld worden met de punt naar voren of naar achteren. In ieder geval is met deze kandidaten een middenveld te componeren dat met iedere KKD-tegenstander kan concurreren.
Voorin ligt, zoals ik al schreef, een probleem. Jonathans is van klasse, alle andere kandidaten komen meer of minder tekort. Of het nu Visser, Gudelj, De Regt, Huisman, Van Duivenbooden, Hoogewerf, of Macheras was, overtuigen deden ze geen van allen. Visser heeft nog wel drie goede doelpunten gemaakt en Macheras had twee positieve uitschieters, voor de rest was Jonathans eigenlijk de enige speler waar het gevaar vandaan moest komen. En die gaat naar eigen zeggen in de winterstop weg…
In die voorste linie zou ik (voorlopig?) in ieder geval niet voor Gudelj, Van Duivenbooden, Hoogewerf en Huisman kiezen. Die hebben tot nu toe vrijwel niets laten zien. Bij de jeugdige Huisman komt dat misschien nog, bij de andere drie heb ik daar grote twijfels over. Ook De Regt brengt aanvallend veel te weinig, maar die is met zijn snelheid en loopvermogen in ieder geval nog lastig voor vijandelijke achterhoedes. Maar misschien is nog wel de minst slechte optie om één van de technisch sterke middenvelders als valse spits naast of om Jonathans op te stellen.
Wat in ieder geval in de ploeg moet worden gestampt, voor zover dat nog niet is gebeurd, is positiespel van achteruit met een hoge balsnelheid en het lef om passes vooruit te geven. Daar ontbrak het de laatste tijd enorm aan, tegen Helmond Sport ging dat gelukkig veel beter. En dan ziet het voetbal er meteen veel leuker uit en blijft het publiek vol achter de ploeg staan.
Tenslotte nog even iets over Egbring. De achttienjarige speelde uit tegen Roda JC alsof hij stroom op zijn voetbalschoenen had staan. Dat was veruit zijn zwakste wedstrijd tot nu toe. Het was dan wel mooi om te zien hoe sterk deze speler een paar dagen later tegen Helmond Sport voor de dag kwam. De rode kaart was een smet op zijn prestatie. Onnodig, hij kwam veel te onstuimig invliegen. Dat zie ik wel vaker bij hem, hopelijk leert hij hiervan.
De rode kaart leverde een spannende slotfase op, waarin de geelzwarte ploeg nog twee keer aan de gelijkmaker ontsnapte. Vrouwe Fortuna stak op die manier de helpende hand toe aan de ploeg die dat die avond het meeste verdiende.
Aanstaande vrijdag wacht MVV uit, weer met een vol uitvak. Deze supporters door dik en dun zijn de ware helden van dit seizoen. Hopelijk geeft het Arnhemse spel in Maastricht aanleiding tot vrolijkheid in de bus op de terugreis.
Vitesse-Helmond Sport 2-1
56. Mallahi 0-1, 58. Jonathans 1-1, 69. Visser 2-1.
(Tekst column Hans Witjes)