Nieuwjaarsboodschap burgemeester in film

Burgemeester Ahmed Marcouch van Arnhem bracht zijn traditionele nieuwjaarsboodschap dit jaar voor het eerst niet in een volle Eusebiuskerk, maar in een reportage gemaakt door Arnhemse filmmakers. Marcouch markeert dit door niet alleen stil te staan bij de coronacrisis die het land en Arnhem in haar greep houdt, maar door ook aandacht te vragen voor de toekomst ná het coronavirus:

“Corona maakt pijnlijk duidelijk dat kwetsbare wijken nog kwetsbaarder worden. En dat is waarom onze aanpak om de achterstand in kwetsbare buurten met voorrang in te gaan halen, nu onontkoombaar is geworden voor onze beschaafde samenleving.”

Stem van de ouder vinden

Hij heeft in het bijzonder aandacht voor kwetsbare kinderen, en vraagt de Arnhemmers “de stem van de ouder te vinden in onszelf, opdat wij omkijken naar het slimme meisje dat desondanks niet goed meekomt op school en naar de buurjongen die ondanks goede voornemens toch aan het afglijden is. Wanneer wij allemaal de ouder in onszelf vinden, is niemand wees.”

Met ‘Arnhem Spirit’ stad sterker na crisis

De burgemeester van Arnhem gelooft dat zijn stad sterker uit de crisis kan komen, met wat hij de ‘Arnhem Spirit’ noemt: “Zodra gevaar dreigt, gevaar voor onze gezondheid, voor onze gemeenschap – dan licht de Arnhem Spirit op. Wat ons na de Slag om Arnhem lukte, doen we opnieuw. Daarom houden we zo van Arnhem.” In zijn toespraak op film prijst hij eveneens de veerkracht van Arnhemse ondernemers, onderwijzers, hulpverleners, zorgmedewerkers en mantelzorgers.

Burgemeester Marcouch vraagt in nieuwjaarstoespraak aandacht voor de tweede crisis: ‘Achterstand in kwetsbare buurten inhalen blijkt onontkoombaar nu.’ Ook moedigt hij Arnhemmers aan om voorbij corona te kijken: ‘problemen doorstaan en bouwen aan onze toekomst.’

In de reportage zien we de burgemeester door de hele stad, van Noord tot Zuid, onder andere in een school, een horecaonderneming en in de GelreDome, en op de beelden is een scala aan Arnhemmers te zien die tekenend zijn voor het afgelopen jaar en de toekomst van de stad.

Beste Arnhemmer,

Weet u nog met welke wensen en dromen u een jaar geleden vooruit keek? Nietsvermoedend, onbekommerd waren wij over wat het jaar tweeduizendtwintig ons zou brengen.

Het ging allemaal anders dan verwacht. Voor velen van ons was er ook verdriet, of ziekte. Misschien zelfs het verlies van een geliefde.

Ik denk aan u.

Én aan onze stad. In tijden van tegenspoed zien wij de veerkracht van Arnhemmers. Onze onderwijzers vinden nieuwe manieren om les te geven. Onze ondernemers stropen de mouwen op en maken er het beste van. Onze hulpverleners, zorgmedewerkers, mantelzorgers – staan allemaal klaar om ons te helpen; onze kinderen, onze volwassenen, eenzamen, zieken en geliefden. Wij zijn allemaal Arnhemmers als deze.

Zodra gevaar dreigt, gevaar voor onze gezondheid, voor onze gemeenschap – dan zie we die Arnhem Spirit. Dan komt het mooiste in ons naar boven. Wat ons na de Slag om Arnhem lukte, doen we nu weer. Die mentaliteit: dat is de identiteit van onze stad. Daarom houden we zo van Arnhem.

We hebben oog voor elkaar. Volhouden, volharden. Dat helpt ons deze vreemde coronatijd te overwinnen. En van dat virus af te komen. Dat gaat ons lukken. Dat weet ik.

En dan daarna. Alles wat wij te boven komen, maakt ons sterker. Dat is ook nodig, want corona maakt pijnlijk duidelijk dat kwetsbare wijken nog kwetsbaarder worden. En dat is waarom onze aanpak om de ongelijkheid in kwetsbare buurten met voorrang te verbeteren, nog meer noodzaak heeft gekregen. Omdat we vinden dat dat beschaving is.

We sluiten bondgenootschappen om de wijken waar het niet goed gaat met werk, onderwijs, of veiligheid – op te stuwen tot wijken waar ieder kind opgroeit met een toekomst die schijnt en veelbelovend is, in plaats van vol met drempels en donderwolken.

Dit is de toekomst die we ook na het virus willen waarmaken, zodat alle Arnhemse kinderen kunnen uitgroeien tot sterke persoonlijkheden.

Dat kan alleen als we de rol van opvoeder in onszelf vinden, en in de samenleving. Onze overheid mag best een voorbeeld nemen aan docenten. Meer opvoeder zijn, een sterke ouder. Niet alleen zorgen maken, maar ook betrokkenheid tonen bij wat achter de voordeur geleden wordt aan armoede, zelfverwaarlozing, en onmacht als manifestaties van gemiste kansen. Zoals in Arnhem buurtgenoten doen, omkijken naar dat meisje dat niet goed meekomt op school, naar die buurjongen die naar criminaliteit afglijdt, we moeten ons dat allemaal aantrekken.

Wanneer wij allemaal de ouder in onszelf vinden, is niemand wees.

Daar gaat het om bij kinderen, dat er mensen zijn die in hen geloven, die geloven in hun toekomst. Dat is zo typisch Arnhem: problemen doorstaan en bouwen aan onze toekomst.

Dan wordt een ieder gezien, krijgt elke wens, elke droom, in Arnhem zijn kans.

Ik wens u een gelukkig Nieuwjaar.

Reacties