Roger Waters met The Wall in het Gelredome

{

<p>Gisteravond trapte Roger Waters in het Gelredome zijn nieuwste tour van The Wall af. Voor de jonge lezers (en de mensen die onder een steen geleefd hebben), Waters is het ex-lid van en voor veel albums ook het brein achter de muziek van de legendarische rockband Pink Floyd. In 2010 blies hij zijn eigen meesterwerk The Wall alweer nieuw leven in met een lange tour en vele liveshows, en na een korte pauze is hij dit jaar alweer terug voor een tweede tour. Het optreden in het Gelredome is dan ook een soort try-out voor de rest van zijn tour. De opkomst is wel wat magertjes, maar het concert is er niet zeker niet minder door. Om het optreden van Waters en zijn band (onder andere met gitaarhelden Snowy White en Dave Kilminster) een concert te noemen is bijna beledigend: er wordt zoveel gespeeld met projecties, een levensgrote muur en zelfs enkele gigantische “monsters”, dat het eerder een spektakel dan een concert te noemen is. Mede dankzij de moderne techniek en mogelijkheden heeft Waters de show, die oorspronkelijk nog uit begin jaren ‘80 stamt, kunnen afwerken tot een nagenoeg perfect geheel.</p>
<p>Al vanaf het eerste nummer, In The Flesh?, wordt de muur steeds verder opgebouwd. Langzaam wordt zijn band ingebouwd door de stenen van The Wall, waardoor ze nog maar door enkele gaten te zien zijn. Op deze imposante muur worden mooie projecties vertoond die goed aansluiten bij de muziek en eigenlijk de basis van de show vormen. De show trapt af met een gigantisch voorwerkspektakel, grof gitaarwerk en een levensgroot vliegtuig dat even door de muur heen vliegt.</p>
<p>Waters bekritiseert met nummers als Another Brick in The Wall en The Happiest Days of Our Lives de leraren van het schoolsysteem, maar laat ook veel kritiek horen op vele religies, het communisme en kapitalisme, oorlogsgeweld en de wereldleiders. Omdat deze onderwerpen ook 30 jaar na dato nog actueel zijn, heeft Waters hier ook enkele recentere gebeurtenissen in verwerkt. Zo heeft hij ook een nummer over zijn overbezorgde moeder, Mother, dat hij in duet met de audiotrack van zijn jongere zelf zingt, en zingt hij over zijn vrouw die hem verlaat, op Don’t Leave Me Now. Als The Wall dan eenmaal af afgebouwd is, volgt er een flinke pauze (mooi geplaatst op de plek waar op plaat de scheiding tussen de twee lp’s ligt).</p>

<p>Na een flinke pauze gaan Rogers en vrienden achter de muur verder met Hey You, niet te zien dus, maar omdat het zo’n ijzersterk nummer is komt het toch zeker goed tot zijn recht. Hierop volgt nog onder andere een bombastische en dramatische uitvoering van Bring the Boys back Home, en natuurlijk het legendarische Comfortably Numb, geheel met hallucinerende projecties en Waters die alleen voor de gigantische muur staat. Vervolgens slaat de waanzin helemaal door met het paranoïde Run Like Hell, maar uiteindelijk komt dit allemaal tot een stop: onder het geroep van ‘Tear down the wall!’ valt de Wall eindelijk om en is de show tot een mooi einde gebracht.</p>

<p>Uiteindelijk is dit spektakel iets wat je echt gezien moet hebben. De gigantische muur, de uitvoering van de legendarische Pink Floyd nummers, en natuurlijk de fantastische show die hieromheen is gemaakt. Zo’n concert zie je waarschijnlijk maar één keer in je leven, en het is alleen al om dit feit dat dit toch wel één van de meest memorabele (en daarom beste) concerten ooit is. Voor de mensen die hem gemist hebben: 8 september doet hij hem nog een keer in de Amsterdam Arena, en ongeacht wat je er voor op moet geven, deze sensatie is het zonder twijfel meer dan waard.</p>

<p>Eerdere show van Roger in het Gelredome:<br />
- <a href="http://www.arnhem-direct.nl/berichten/20110409_show_roger_waters_in_gelredome_weergaloos" target="_blank">Show Roger Waters in Gelredome weergaloos</a></p>

Reacties