Twee nieuwe boeken over Arnhem

Het gaat maar door met die boeken over Arnhem. Vorige week verscheen Leven in Arnhem in de jaren ’60 van Kees Gerritsen, waar iets eerder Dit is ons Arnhem van Thijs L√∂wenthal en fotograaf John Voermans in de boekhandel lag. Is het een rage of is er inderdaad zoveel over Arnhem te vertellen? Kennelijk zien uitgevers er (nog steeds) brood in.

Dit is ons Arnhem rangschik ik onder de categorie koffietafelboeken. In de luxe uitgave met harde omslag schrijft L√∂wenthal dat een stad wordt gevormd door gebouwen, straten, huizen en bruggen. Maar gelukkig vergeet hij de bewoners van de stad niet. In elf mini-interviews voelt hij onder anderen stadsdichter Jesse Laport, moeder van dak- en thuislozen Tonnie van den Herik, Ome Joops Tour Marcel Legerstee en actrice Margreet Blanken aan de tand. Allen steken vanzelfsprekend de loftrompet over de stad. Fotograaf John Voermans maakte prachtige foto’s van ze, telkens op een typisch Arnhemse locatie. Veel van de overige 96 pagina’s die dit boek telt geven het visuele contrast aan tussen de stad toen en nu. Dus hoe zag de Duizelsteeg er vroeger uit en hoe oogt dat horecastraatje bij de Korenmarkt vandaag. Zo’n beetje alle plekken die stadsgidsen in hun wandelingen aandoen passeren de revue. Teksten bij de oude en nieuwe plaatjes duiden de metamorfose. De boekvormgeving mag gelikt worden genoemd.

Interessanter

Leven in Arnhem in de jaren 60 van Kees Gerritsen biedt interessanter leesvoer, zeker voor Arnhemmers van de babyboom generatie. In 175 pagina’s schetst Gerritsen het leven in dat decennium. Hij ging toen naar het Christelijk Lyceum aan de Utrechtseweg, verkende in zijn vrije tijd het ontluikende uitgaansleven en luisterde tevens naar popbands. Kortom, hij verduidelijkt in achttien hoofdstukjes hoe het was om in die jaren hier tiener te zijn. Hij memoreert hoe de stad er uitzag en welke popmuziek hip was. Tevens onthult hij talloze andere – al dan niet Arnhemse – grote, kleine of zelfs triviale nieuwtjes. Deze potpourri van weetjes en feitjes wordt geïllustreerd met foto’s van toen en nu. De lezer ziet oud-burgemeester Matser voor het Duivelshuis, een nog jonge dichter/performer Johnny “The Selfkicker” van Doorn en Arnhems meisje Hetty Blok (1920-2012) als zuster Klivia op de kiek met Wim Sonneveld en Leen Jongewaard.

Vooral de verhalen en plaatjes over het ontwakende uitgaansleven bij en op de Korenmarkt zullen bij menigeen een déj√† vu oproepen. Voor de populaire muziek in de stad putte Gerritsen driftig uit het Arnhemse poparchief. Het aantal bands en popgroepen uit die tijd telde vijfenvijftig namen waar de schrijver voor de zekerheid meldt “voor zover mij bekend”. Ook het Gelders Archief was grootleverancier van beeldmateriaal. Het blijft aandoenlijk om jaren zestig foto’s te vergelijken met de situatie anno nu. Zie ook het bovenstaande in Dit is ons Arnhem.

Schuytgraaf

Voor Arnhemse babyboomers is Gerritsens boek aardiger dan de publicatie van Löwenthal en Voerman. Die lijkt mij vooral aantrekkelijk voor hen die zich recentelijk in Arnhem-Noord of -Zuid vestigden. Hoewel, nieuwelingen in Schuytgraaf zullen zich vertwijfeld afvragen waarom hun zuidelijke stadsdeel of wijk nergens wordt genoemd. Kennelijk gebeurt alles in -Noord.

Leven in Arnhem in de jaren 60 is een aardig boek waarin veel te lezen en bekijken is. De vormgeving komt wat rommelig over. Dat kan waarschijnlijk niet anders gezien het grote aantal oude en nieuwe zwart/wit en kleuren foto’s, alsook afbeeldingen van kranten, advertenties, posters, suikerzakjes, speldjes, enzovoort.

Beeld: foto Kees Crone

Reacties

Over de auteur

Kees Crone
Kees Crone is journalist en columnist. Hij publiceerde een aantal boeken over Arnhem en schrijft regelmatig op Arnhem-Direct. Hij is bovendien secretaris van de Vereniging Stadsschoon Arnhem.