Verbroken

Glimlachend legde ze haar telefoon neer.

“Ze zijn in elk geval veilig op het vliegveld aangekomen.” zei ze. “Niks vergeten en zelfs hun paspoorten hebben ze bij zich.”

Ze pakte de kan met sinaasappelsap en schonk haar glas vol.

“Jij ook nog?”

De man schoof zijn glas naar haar.

“Alles is in orde.” zei ze terwijl ze het bijvulde. “Een pak van mijn hart. Je weet: die jongen vergeet zijn eigen hoofd nog, als het niet op zijn romp zat.”

Ze lachte als ze de kan neerzette.

“Ik begon me bijna zorgen te maken.” zei ze. “Tot de verbinding ineens verbroken werd. Toen wist ik weer dat het onze zoon was: vergeten zijn telefoon op te laden of plotseling laten vallen. Zo ken ik hem toch.”

Ze glimlachte.

Dan klonk er een piepsignaal. De man pakte zijn toestel en las een bericht.

“Er is iets gebeurd op Zaventem.” verstilde hij.

Sinds 2002 publiceert de Arnhemse René Gademann (bijna) dagelijks een kort stukje op zijn weblog, www.mowl.eu. Het stramien is eenvoudig: 150 woorden – niet meer en niet minder. Binnen die strakke beperkingen ontstaat er een sfeerbeeld, een situatie of kort verhaal. Een snapshot van het dagelijks leven, zoals iemand dat ooit noemde.

Elke zaterdag zal hier een Mowl’etje worden geplaatst. De rest van de week kun je bij Mowl.eu terecht.

 

Reacties