De zon draagt de morgen als een gouden gewaad
dat zich wikkelt om de euforische tijdsprongen
door grassprieten kaatsen eerste stadsgeluiden
ruisend naar boven, als een cycluswiel,
dat zich wederom, welwillend verovert
oren spitsen raak in de melodie van de stad
handen proberen zich vast te grijpen,
maar glijden weg als een rasp
stemmen soezen binnen diepere lagen
creëren een louter blauwdruk voor later
kerven in golven van een voortstuwende wind
zeilend door het alleszeggende bestaan.
Iedere week plaats ik een zelfgeschreven gedicht, dat geïnspireerd is op de stad Arnhem. Dichter Rick Kewal, oprichter van het Collectief Rauw – www.rauw.nu.
