Afgelopen donderdag werd besloten (door wie? De burgemeester? ‘t College? De gemeentesecretaris?) om de getroffenen van de aanslag in Apeldoorn te herdenken met vijf minuten stilte. Vijf.
Overmorgen worden de slachtoffers van militair geweld herdacht met twee minuten stilte. Twee.
‘n Verschil van drie minuten.
En die drie minuten spoken door m’n hoofd.
Waar zit ‘m dat verschil in? Wat wil men (De burgemeester? ‘t College? De gemeentesecretaris?) met dat verschil zeggen?
Dat d’r ‘n rangorde in leed is? Dat dertig april tweeënhalf keer zo zwaar weegt als vier mei? Ik kan me dat, eerlijk gezegd, niet voorstellen.
Maar wat dan wel?
Goed, d’r zijn misschien belangrijkere zaken om me mee bezig te houden. ‘t Gaat om de symboliek, dat snap ik ook best. Maar toch.
Drie minuten.
Ik ben d’r stil van.
