Treffen

Onverwacht was de vrouw ‘t fietspad opgelopen, waar ik voor ‘n rood verkeerslicht wachtte. Ze legde haar hand op m’n arm.

“D’r is helemaal geen brand.” vertelde ze, duidend op de commotie rond ‘t elektronica-warenhuis op de hoek. Ze wist blijkbaar meer. Ondertussen liepen de andere voetgangers over ‘t zebrapad. De vrouw knikte naar ‘n bekende.

“Die is van mijn generatie.” informeerde ze. Ze bleef intussen m’n arm vasthouden. Samen keken we naar de brandweer die met vier auto’s was komen aanrijden. ‘t Licht sprong op groen. Fietsers passeerden me. Ik bedacht me wat te doen.

“Ik wou eigenlijk doorfietsen.” besloot ik op te biechten. De vrouw keek me even aan. Toen landde de boodschap. Ze liet m’n arm los.

“Dat moet je doen, jong.” zei ze. Met ‘n glimlach knikte ze gedag.

Reacties