Van tijd tot tijd wordt het MultiFunctioneel Centrum Presikhaaf, Presikhaven, omgebouwd tot sterrenwacht, en dan heet het Presikheaven. Afgelopen zaterdag 30 oktober was er een goede aanleiding om naar de hemel te kijken in Presikhe(a)ven: het was de #nachtvandenacht. Een moment in het jaar dat er speciaal aandacht is voor het donker.
Want wanneer en waar is het nou eigenlijk nog echt donker ’s nachts? Altijd branden er wel straatlantaarns, in sommige plaatsen staan de kassen vrolijk de atmosfeer te verlichten, en onze monumenten worden van onderaf belicht zodat ze in het donker een lust zijn voor het oog. Alle licht dat niet op de gebouwen valt, verdwijnt in de lucht.
Is dat belangrijk, donker? Ja, we denken van wel. De natuur reageert op licht en donker. Jaren geleden maakte ik een totale zonsverduistering mee om 12 uur ‘s middags, en de natuur reageerde merkbaar. Op zoek naar “iets leuks om te doen met mijn logerende kleindochters” (8 en 6 jaar) ontdekte ik de speciale bijeenkomst in Presikhaaf.
Het parkeerterrein lag in het donker, de entree was verlicht met blauw licht. Kleindochters waren onder de indruk. Na een dag met veel regen, was het wonder boven wonder ’s avonds om half 8 helder weer. De organisatie was kennelijk ook blij verrast: de telescopen moesten nog opgesteld worden. Na een kwartiertje konden we echt het dak op!
Enthousiaste leden van de Jeugdwerkgroep Sterrenkunde vertelden over de sterrenbeelden die je kon zien: Cassiopeia, de Dolfijn (nooit van gehoord..), de Grote en de Kleine Beer. Door de kijker kon je de planeet Jupiter zien, met 3 manen. Mijn oudste kleindochter vond het heel interessant. Op het dak was de lichtvervuiling duidelijk te zien: naar het oosten was het donker en helder, naar het westen (het centrum van Arnhem) was de hemel een vage mist van verstrooid licht. De extremen van het verschil tussen stad en platteland kan je mooi zien op de website van de Sterrenkids.
We werden naar beneden gelokt voor de presentatie van de Jongeren Werk Groep: twee leden vertelden wat de jonge sterrenkundigen zoal doen, en daarna was er een leuke presentatie over de geschiedenis van de raket. Halverwege zag mijn oudste kleindochter iemand met een andere telescoop sjouwen… hee, daar wou ze wel bij zijn. Mijn dappere kleindochter van acht ging helemaal alleen het dak op, en zag door die andere telescoop ook de vierde maan van Jupiter. Die staat wat verder weg.
Met deze instelling was Jupiter zelf wat kleiner maar er was meer omgeving in beeld. Kleindochter kwam voldaan weer naar beneden. De jongste kleindochter had zich prinsheerlijk geïnstalleerd op de trapjes van de presentatieruimte. Ze liet het allemaal lekker over zich heen komen; wie weet kan ze zich later nog de #nachtvandenacht 2010 in Arnhem herinneren‚Ķ.
Wees de eerste die reageert op "De nacht van de nacht in Presikheaven"