Mormor is de oma van Sebastiaan Mets. Mormor dementeert. Op Arnhem Direct plaatst Sebastiaan regelmatig verhaaltjes over de ontmoetingen die hij heeft met zijn oma.
Op mormors secretaire ligt een familiefoto uit augustus 1929. Ik laat hem uitvergroten en neem hem mee. Mormor kijkt geconcentreerd voor zich uit als ik het tehuis binnenloop. Ze zit tussen een paar anderen in een kring en ziet me niet meteen. Een vrouw die ik niet eerder gezien heb lacht naar me.
‘Hoi, we zijn net klaar met tsjie ghong.’
Verbaasd kijkt mormor me aan, alsof ze niet helemaal begrijpt dat ik er ben. Ze glimlacht ingetogen.
Ik haal de foto uit mijn rugtas.
‘Hoe kom je daar aan? Waat leuk,’ zegt mormor. Met een intense blik kijkt ze naar de foto. Greet komt nieuwsgierig naast ons zitten.
‘Wat is dat voor leuks?’ zegt ze.
‘Daat is mijn faamilie. Kijk, ik zit op mijn moeders aarm. Mijn vaader kijkt naar me. Die maan met die baard. De jongen op de grond is mijn broer en het meisje in witte rok is mijn zus. Waat zijn ze aal laang dood aallemaal.’
‘Mijn oom en taante kwaamen op bezoek.’
‘En wie is dan die vrouw naast je vader?’ vraagt Greet.
‘Daat is miss Oliver,’ antwoordt mormor.
‘Jemig, dat klinkt geheimzinnig!’ zegt Greet.
‘Miss Oliver?’ herhaal ik.
‘Daat waas de gouvernaante uit Engelaand. Die leerde een beetje Deens en deed waat klusjes in huis.’
Geboeid blijft mormor naar de foto kijken. Ze houdt hem dichter bij haar ogen, alsof ze weer even terug wil kruipen naar dat moment in de tuin, weer even onderdeel wil zijn van dit tableau. Alsof ze nauwelijks gelooft dat dit ooit is gebeurd.