{
Marjolein Pijnappels is in 2010 gestart als zelfstandig ondernemer. Als illustratrice creëert ze met haar bedrijf ‘Studio Lakmoes’ voornamelijk ‘infographics’, visuele weergaven van informatie, data of kennis. Met een achtergrond als afgestudeerd biologe en een creatieve drive die niet te onderdrukken bleek, is dit voor haar de perfecte match tussen wetenschap en creativiteit. We zagen elkaar in café Caspar.
Het is koud. Het soort kou dat zich niets aantrekt van handschoenen. Het café wordt steeds voller en we kijken toe hoe buiten de mensen voetje voor voetje door de sneeuw schuifelen. We drinken wijn, of tenminste, eerst dronken we thee maar omdat mijn interviews niet voor niks ‘Twee glazen wijn’ heten, zijn we gezwicht.
“Tijdens mijn studie kon ik een half jaar onderzoek doen in Indonesië”, vertelt ze. “We deden onderzoek naar zeegras en ik zat dagenlang in een laboratorium de algen van zeegras af te schrapen. Sprietje voor sprietje. Dat was wel het moment dat het besef begon te groeien. Ik moest echt iets anders gaan doen.” En zo is het begonnen. In het begin werkte ze, naast het opzetten van Studio Lakmoes, nog bij de universiteit. “In die tijd werkte ik vaak meer dan vijftig uur per week.” Onhaalbaar om door te zetten, zo bleek. Uiteindelijk hakte ze de knoop door. Het grote avontuur kon toen echt beginnen.
“Aan de eerste opdracht die ik kreeg, heb ik anderhalve maand dag en nacht gewerkt. Ik heb mezelf toen echt een halve muisarm getekend. “Het is goed om me ergens echt helemaal in te storten maar dat ging echt te ver. Tijdens die eerste opdracht heb ik veel geleerd.” “En het resultaat?” vraag ik. Ze lacht schamper. “Het resultaat was er echt niet naar. Maar weet je wat het is? Als je aan iets nieuws begint, weet je niet precies waar het op hoort te houden, je kent de grenzen van je inzet nog niet. Bovendien had ik toen nog niet echt een eigen stijl. Ik heb het me in die tijd persoonlijk laten raken als mensen dingen niet mooi vonden. Dan ging ik aanpassingen doen waar ik niet achter stond.” inmiddels doet ze dat niet meer, verteld ze. “Eerder kon ik ook niet goed omschrijven waarom bepaalde aanpassingen niet zouden werken, nu heb ik me die vocabulaire veel beter eigen gemaakt.” Trots en met uitgestreken gezicht zegt ze: “nou kijk, als je dat roze vervangt door blauw dan harmonieeren de kleuren niet.”
Terwijl mijn tafeldame een stukje stokbrood besmeert met één van de huisgemaakte mayonaises die café Caspar op de kaart heeft staan – tip van de redactie: zeker de moeite van het proberen waard – vraag ik haar waar haar grootste groei in heeft gezeten. “Inmiddels heb ik geleerd een 9 tot 5 mentaliteit aan te houden”, antwoord ze. Ze legt uit: “Ik kan mezelf nog steeds volledig in mijn werk verliezen, dan ga ik er ook echt voor. Ik merk dat wanneer ik er dan niet actief en bewust een streep achter zet, dat ik door blijf gaan. Dan vergeet ik te eten, dan vergeet ik zelfs naar de wc te gaan. Je moet wel onthouden dat het uiteindelijk gewoon een baan is. Het kan nog zo gaaf zijn wat je doet, maar je moet ook kunnen zeggen ‘nu even niet.’”
“Als ik mezelf drie jaar geleden een advies had kunnen geven, is het: “Het is ok om het niet allemaal meteen te weten. Iedereen begint een keer en een hoop onzekerheden verdwijnen vanzelf als je langer ondernemer bent.” Bovendien wordt het makkelijker om zakelijk te zijn, vertelt ze. “Vroeger was ik heel verlegen en inmiddels besef ik dat ik bijna het tegenovergestelde geworden ben. Laatst zei iemand ‘jij bent ook niet op je mondje gevallen hè’ en daar schrok ik wel van. Ik zie mezelf altijd nog als dat lieve meisje, en dat wil ik ook nog wel zijn maar inmiddels ben ik daar eigenlijk te zakelijk voor geworden.” Dat uit zich niet alleen in het aangeven van grenzen maar ook in het vragen van voldoende vergoeding voor een opdracht. “Durf echt een realistisch bedrag te vragen” drukt Marjolein me op het hart. “En je mag best een beetje bluffen soms, als je maar niet liegt” vult ze aan.
Inmiddels zijn de twee glazen wijn wel leeg. In alle eerlijkheid, het zijn het er uiteindelijk vier geworden. Het interview heeft er die namiddag niet onder geleden, hoewel we het maken van de foto’s naar een andere dag hebben verplaatst. Een geluk, zo bleek, want het licht was tijdens de uiteindelijke fotoshoot geweldig. Evenals mijn ambitieuze model.
Twee glazen wijn:
– Twee glazen wijn: Nicole Beaujean
– Twee glazen wijn: Maddy Beekhuizen
– Twee glazen wijn: Ozana Ivic-Boon van Urban Chef
Wees de eerste die reageert op "Twee glazen wijn: Marjolein Pijnappels"