Ze knikte vriendelijk gedag toen ik haar passeerde bij de vuilcontainer. Op hetzelfde moment duwde ze gesealde pakken reclamefolders door de speciale papieropening. In de krantentassen aan haar fiets had ze er nog veel meer.
“Zo,” zei ik op een toon die ikzelf al meteen veel te confronterend vond. Soms vergat ik dat de buurt waar ik nu liep niet bepaald bekend stond om zijn ontvankelijkheid en dat voorzichtigheid en afstand houden van levensbelang waren. Dat de vrouw haar ogen vernauwde en de lippen samentuitte had ik dus kunnen voorzien. Ik voelde me kleuren.
“Het spijt me,” mompelde ik. Mijn rechtvaardigheidsgevoel werd op dat moment onteerd, maar ik zou er zo misschien zonder kleerscheuren vandaan kunnen komen. Mijn verontschuldigingen leken te helpen. De dame glimlachte en reikte naar achteren, in haar tas.
“Hier,” zei ze, terwijl ze me een pak folders gaf, “hoef jij je tenminste niet schuldig te voelen.”
[Vanavond wordt het het Arnhemse Boekenweekfeest gevierd. René Gademann zal er één van de gasten zijn. Je kunt er met hem daten, dansen en natuurlijk zijn laatste boek Colheita aanschaffen en laten signeren. En o ja, er zijn ook andere schrijvers.]
Wees de eerste die reageert op "Bezorgd"