Op de tweede bank van het eilandkerkje zat een dame in een tot over de enkels vallende grijze rok, platte katoenen schoenen en een vaalgrijze ski-jas.
Over haar hoofd had ze een witkanten sluier gedrapeerd. Gedurende de hele dienst hield ze haar handen gevouwen – wat nog een hele toer was, omdat ze ook nog ging staan en knielen wanneer de rite daarom vroeg.
Het liedboek lag ongeopend op de rugleuning voor haar. Daarnaast lag een klein gevouwen bankbiljet.
De monnik die haar de communie uitreikte, wist vast dat ze van voor het concilie was en diende haar de hostie toe op de tong. Ze keek er droef bij en belast.
Na afloop van de dienst kwam de kloosterling bij haar staan. Ze spraken enkele woorden. Dan stopte ze hem het briefje toe, opgeborgen in haar vuist, zodat niemand het kon zien.
Hierna ontvlood ze het kerkje, nog altijd even troosteloos.
Een Mowl’etje [mo’w…õl…ôc…ô] is een kort verhaal van exact honderdvijftig woorden. Het is bedacht en ontwikkeld door René Gademann die al sinds jaar en dag publiceert op www.mowl.eu. En elke zaterdag op Arnhem Direct.
Wees de eerste die reageert op "Schier"