<p><img src="/images/uploads/5692309611_6835647abf.jpg" alt="Arnhem Mode Biënnale" width="500" height="333" alt="{title}" style="border:0px solid; margin-left: 10px;margin-bottom: 5px;" /></p>
<p>Echt waar, we zijn gebeld! En gevraagd. We wisten ook niet waarom en eerlijk gezegd: de mensen van de <a href="http://www.suzemaysho.com/" target="_blank">Suze May Sho</a> hadden ook geen flauw idee waarom wij ineens op de lijst stonden. Maar ze maakten d’r geen punt van.</p>
<p>Maar laat ik bij ‘t begin beginnen.</p>
<p>“We zijn gevraagd voor ‘n fotoshoot.” zei Billy enkele dagen geleden. “Voor de Mode Biënnale.”</p>
<p>“Da’s met ‘n overbodige spatie.” corrigeerde ik. “Maar goed: we? Als in jij en ik?” Billy knikte.</p>
<p>“Ja.” zeidie. “Jij en ik. Vrijdag al. In ‘t ouwe bankgebouw aan ‘t Gele Rijdersplein.”</p>
<p>“Tof.” zei ik. Dus fietsten we vrijdagochtend al vroeg naar ‘t ouwe bankgebouw aan ‘t Gele Rijdersplein. Daar werden we verwelkomd door aardige, jonge mensen, die zich allemaal keurig voorstelden — en van wie ik dus geen enkele naam heb onthouden. Maar waar ‘t op neerkwam was dit: Suze May Sho, ‘n collectief van drie artiesten, is bezig om, voor de <a href="http://www.arnhemmodebiennale.com/nl/2011/" target="_blank">AMB</a> (weg lelijke spatie) foto’s te maken van Arnhemmers. En die foto’s worden dan in ‘n <a href="http://www.arnhemmodebiennale.com/nl/2011/programme/#2011-06-01/2011-07-03/all-filters/all-locations/723/723-999" target="_blank">Stadsexpositie</a> tentoongesteld.</p>
<p>“Hoe zijn jullie hier voor gevraagd?” vroeg één van de aardige, jonge mensen. We haalden onze schouders op. “Nou, maakt niet uit.” zei ‘t meisje. “‘t Is de bedoeling dat jullie worden gestyled in kleding van jonge ontwerpers.</p>
<p>“En modewinkels.” haastte ‘n ander aardig, jong mens. Billy keek bedenkelijk.</p>
<p>“Ik heb helemaal geen zin om iets anders aan te doen.” zeidie. De aardige, jonge mensen keken keurend naar Billy.</p>
<p>“Dat hoeft ook inderdaad niet.” besloten ze. “Maar jij” - ze wezen naar mij - “jij wel, natuurlijk.” Ik kon ‘n fronsje niet onderdrukken.</p>
<p>“Waar worden we opgehangen?” wilde Billy weten.</p>
<p>“Overal door de stad.” zeiden de aardige, jonge mensen. “Op hele grote foto’s. Van soms wel vier meter breed.”</p>
<p>“Tof.” zei ik.</p>
