“‘t Is vol in de straat.” zei ik.
“Druk.” corrigeerde buurman W me. “Tja, alles ligt open.” We keken even naar ‘t voorbijkomende verkeer. “Ze parkeren hier ook allemaal.” Hij trok z’n hoofd met ‘n rukje naar achteren. “Ik heb de mijne al ‘n straat verderop moeten neerzetten.”
“Zo.” zei ik onder de indruk. (Ik had namelijk wel es gehoord dat automobilisten ‘n bloedhekel aan lopen hebben.) Buurman W knikte.
“Ja.” zeidie. “Nou.” Hij stootte me aan. “Wijntje?”
“Och.” woog ik voor de vorm. “Kunnen we doen.” En terwijl ‘t vervoer voortvoerde gingen we naar binnen.
