Doek
De man op ‘t bankje keek verdoofd serieus. “Toen ik ‘m zag was ik meteen verloren.” zeidie. “En hij ook. Dat zeidie ook: ‘Ik doe alles voor je. Ga met me mee’, zeidie. En dat heb ik toen gedaan.” Hij…
De man op ‘t bankje keek verdoofd serieus. “Toen ik ‘m zag was ik meteen verloren.” zeidie. “En hij ook. Dat zeidie ook: ‘Ik doe alles voor je. Ga met me mee’, zeidie. En dat heb ik toen gedaan.” Hij…
Hier ‘n poging tot ‘n muzikale impressie van ‘t afgelopen Sonsbeek Theater Avenue. Met ‘n prominente rol voor Maarten Marco Derksen en Martijn – MAEB – Brugman.
F (donkere twintiger, bij de Avenue tegen ‘t lijf gelopen) drukte me strak tegen zich aan en zoende me vol op de mond. “Ga met me mee.” fluisterde die dan. “Alsjeblieft. Ik zal alles voor je doen.” Hij klonk alsof…
[Infaden vanuit wit. Man duwt winkelwagentje voort en passeert winkeljongen 1.] Winkelmeisje (buiten beeld): “Hoe was de homodag?” Winkeljongen 1 (over de winkelschappen heen): “O, ging wel.” Winkelmeisje (verschijnt in linker gangpad): “Hoezo ‚Äî geen leuke jongens?” Winkeljongen 1: “Veel…
“Hoi.” zei de jongen die tegenover de meisjes ging zitten. “Hoe is ‘t?” vroeg ‘t meisje met de paardenstaart. “Gaat wel.” zei de jongen. “Altijd dat gezeur met m’n ouders.” “Hoe lang ken je haar al?” wilde ‘t meisje met…
‘t Rommelde in de lucht. De buurman was kratten bier z’n huis naar binnen aan ‘t sjouwen. Ik keek naar de samenpakkende wolken.
Vonken spoten de gigantische ruimte in. ‘n Man werkte waar de roltrap moest gaan komen. Machtige machines reden af en aan. Samen met ‘n conducteur sloeg ik ‘t schouwspel gade. “Schitterend.” verklaarde die na enige tijd. Ik zag over z’n…
Onverwacht was de vrouw ‘t fietspad opgelopen, waar ik voor ‘n rood verkeerslicht wachtte. Ze legde haar hand op m’n arm. “D’r is helemaal geen brand.” vertelde ze, duidend op de commotie rond ‘t elektronica-warenhuis op de hoek. Ze wist…
Ik was de eerste bezoeker, die dag. De suppoost boog samenzweerderig voorover. “Je mag dit eigenlijk nog niet zien, maar kom es mee.” De wachter ging me voor naar de ruimte naast de ingang van ‘t museum. Geen toegang, stond…
Ik kende ‘m nog van ‘t restaurant van ‘t Grote Warenhuis. Daar liep ie rond alsof ‘t z’n eigen zaak was: kin omhoog, kaarsrechte rug ‚Äî trots, misschien zelfs ‘n tikkeltje arrogant. Hij knikte me altoos op ‘n samenzweerderige manier…
“Vanzelf.” zei de boekverkoper. Hij schoof de twee grootste woordenboeken (”Zevenentwintig vijftig: prima keuze” en “Honderdzevenentwintig vijftig: hier staat werkelijk alles in”) opzij en hield ‘t kleinste exemplaar (”Zeven vijftig: goeie basiskeuze”) omhoog. De vrouw knikte. De man-die-bij-de-vrouw-hoorde glunderde. “Ja…
“Ze hadden ‘t d’r bij Paul en Witteman over.” zei de grijze man. Hij had ‘n verweerde huid en droeg ‘n bril uit de jaren vijftig. “Over analfetisme.” ging ie verder. “O ja?” reageerde ik. De man legde z’n plastic…